E Martë, 12 Korrik 2016
NCRI – Solidariteti Kombeve të Lindjes së Mesme, e vetmja mënyrë për të shkateruar regjimin Faqih velayat-e dhe dëbimin nga rajoni, ishte takimi i zhvilluar të dielën, më 10 korrik, 2016, në selinë e Këshillit Kombëtar të Rezistencës të Iranit (NCRI) në Auvers-sur-Oise, në veri të Parisit, me personalitete arabe dhe delegacionet parlamentare nga rajonet pjesëmarrëse.
Në fjalimin e saj në këtë takim, Maryam Rajavi tha:
Unë do të doja të ju përgëzoj të gjithë në Eid-al Bajramit. Unë shpresoj se ardhjen e Bajramit të vërtetë në të gjitha kombet e rajonit të jetë së shpejti; një festë e emancipimit, kur të gjitha kombet e rajonit janë të çliruar nga pushtimi dhe agresiviteti.
Unë veçanërisht përgëzoj popullin e Sirisë dhe luftëtarëve të tyre të guximshme me këtë rast, të popullit të guximshëm të Darayaa, Homs, Aleppo, Deir ez-Zor dhe qytete të tjera të cilët kanë mbetur të palëkundur, Sirianët që kurrë nuk kanë dyshuar as edhe për një moment te vendosmëria e tyre për të kapërcyer Bashar Assad dhe Khamenei, pavarësisht vuajtjes nën një rrethim të egër. Ky Eid dhe kjo festë i përket atyre që rezistojnë dhe shënon fitoren përfundimtare të heronjve.
Para së gjithash, unë do të doja të ju falënderoj për pjesëmarrjen në konferencën e djeshme. Delegacione arabe japin nje forcë të madhe bashkpunimi kundër diktaturës fetare në Iran nga prania e mahnitshme e tyre. Diktatura fetare është armiku kryesor i të gjitha kombeve në rajon. Jam veçanërisht të shprehin mirënjohjen ndaj delegacionit të rangut të lartë të Egjiptit që dorëzoi mesazhin e Egjiptit për miqësi dhe solidaritetit për popullin e Iranit.
Zemrat e muslimanëve në të gjithë botën po derdhin gjak për shkak të agresionit të paparë kundër Xhamisë së Profetit në Medinë. Kërdi shkatërruese e qindra njerëzve të pafajshëm në Bagdad në një bombë të fundit ka theksuar edhe një herë tragjedinë e terrorizmit dhe ekstremizmit nën emrin e Islamit.
Ju lutem më lejoni të kushtojnë fjalimin tim sot me dhimbje të përbashkët dhe vuajtjet e të gjitha vendeve të rajonit. Kjo vuajtje rezulton nga eksporti i fondamentalizmit, formimin e grupeve paramilitare, dhe nxitje të luftës, dhe me një fjalë të agresionin e diktaturës fetare në pushtet Iranin.
Kjo është një histori e hidhur tashmë e përjetuar plotësisht nga Iraku, Siria, Jemeni dhe Libani dhe është zgjeruar gradualisht në vendet e tjera të rajonit. Çfarë e bën fondamentalizmi dhe profesionin e tillë më shkatërruese është fakti se pjesa më e madhe e karburantit dhe forca e njerzore është dhënë nga grupet paraushtarake dhe ushtarake të formuar në të njëjtat vende.
Dhjetra milici paraushtarake irakiane, të Hezbollah në Libanit, forcat nga Afganistani, Pakistani, Jemeni, etj Karburantit është një luftë për të cilën regjimi iranian ka imponuar vendeve arabe dhe islamike duke shkelur sovranitetin e tyre kombëtar.
Mullahët pa turp thonë se ata kanë dominuar katër kryeqytete në botën arabe. Ata thonë se Siria është krahina e 35-të e Iranit. Kjo do të thotë se ata e konsiderojnë Irakun, Jemenin dhe Libanin si të 32-të e tyre, 33-të, dhe provinca e 34. Në të njëjtën kohë, ata janë duke kërcënuar vendet e tjera fqinje si Bahrein.
Edhe në vendet që nuk kanë një popullsi të konsiderueshme të Shiites, regjimi iranian ka qenë nxitës i dallimeve sektare dhe njësive të Forcave Kuds dërguar për të rekrutuar më shumë shiitë.
Kjo politikë është zgjeruar edhe në Nigeri, ku regjimi ka formuar një grup të ngjashëm me Hezbollahun. Kohët e fundit, ata kanë tentuar të zbatojnë të njëjtin plan ogurzi në Algjeri autorizuar nga irakianët.
Në ndërkohë, këto agresionet dhe pushtime shkelin Statusin e Kombeve të Bashkuara dhe traktatin e Organizatës së Bashkëpunimit Islamik (OIC).
Një tjetër fatkeqësi e regjimit klerikal të shkaktuar në rajon është fenomen i quajtur Daesh (ISIS / ISIS), i cili është produkt i shtypjes së popujve të Irakut dhe Sirisë nga Maliki dhe Bashar al-Assad, respektivisht, nën mbikëqyrjen e drejtpërdrejtë të Khameneit.
Pavarësisht disa ndryshime taktike dhe të përkohshme me regjimin iranian, Daesh (ISIS / ISIS) promovon të njëjtat themelet politike dhe teorike që diktatura fetare Teheranit ka ofruar që nga viti 1979. Në praktikë, gjithashtu, është vërtetuar që regjimi iranian dhe mercenarë të tij të koordinojë dhe të bashkëpunojnë me Daesh (ISIS / ISIL).
Ka nga ata që propozojnë që njerëzit e Lindjes së Mesme duhet të zgjedhin midis Daesh (ISIS / ISIL) dhe regjimit iranian. Ata në të vërtetë janë mjekë të mullahëve. Ata kërkojnë të ruajnë status quo mullahët në Irak dhe Siri, pavarësisht dobësisë së saj. E kundërta është gjithashtu e vërtetë.
Në momentin që ky regjim shembet, nuk do të ketë vend për Daesh (ISIS / ISIL) dhe terroristat e tjerë që veprojnë në emër të Islamit, sepse popujt e Lindjes së Mesme, njerëzit arabe dhe myslimane, nuk njohin asnjë armik më keq se regjimi klerike Iranit.
Të dashur miq,
Më lejoni të nxjerrë në pah një realitet shumë të rëndësishëm. Ndërhyrja e regjimit iranian në rajon nuk është nga një pozicion i forcës, por rrjedh nga krizat me të cilat përballjet dhe dobësitë e saj themelore.Si Massoud Rajavi, Udhëheqësi i Rezistencës iraniane tha: Që nga fillimi, ndërhyrja e këtij regjimi në vendet e rajonit “ishte për të mbuluar shtypjen dhe krimet e kryera nga regjimi paaftë që i përket mesjetës, që nuk mund të drejtoi forcat çlirimtar pas revolucionit antimonark ndaj drejtësisë, lirisë dhe progresit ekonomik dhe social “.Eksporti i krizës dhe luftës garanton mbijetesën e regjimit. Në qoftë se regjimi është i kufizuar në kufijtë e Iranit do të përballet me mosmarrëveshjet fatale të brendshme dhe më pas të shkatërrohet nga e dëshira e zjarrtë e popullit iranian për liri.
Realiteti tjetër i rëndësishëm është se shfaqja e shtirur e forcave të regjimit nuk është pozicion i fuqisë, por rezultat i mosveprimit dhe mungesa e vendosmëri nga ana e bashkësisë ndërkombëtare dhe fuqive rajonale. Në të njëjtën mënyrë,gjithsesi regjimi plotëson qëndrueshmëri dhe rezistencë serioze, është e tronditur. Goditja e parë vendimtar që ka marrë ishte në Jemen, gjatë operacionit Stuhia vendimtare kur të gjitha planet e tyre ishin prishur.
Trupat e Gardës Revolucionare Islamike (IRGC) gjithashtu pësuan dështime të njëpasnjëshme në Siri, duke humbur një numër të madh të anëtarëve të saj dhe mercenarë, si dhe dhjetëra gjeneralë të rangut të lartë IRGC të cilët demonstruan se mposhtja e regjimit është mundëshme.
Një tjetër realitet i rëndësishëm është se në mesin e të gjitha vendeve të ndryshme, ku regjimi është i angazhuar në luftën dhe terrorizmin, Siria është vendi ku ajo është më e ndjeshme. Për këtë arsye, është e nevojshme që të theksojmë nevojën për të përmbysur Bashar Assad i cili konsiderohet të jetë në interes të mullahëve. Nuk ka dyshim se njerëzit e Sirisë dhe luftëtarët nuk kanë fuqi të mjaftueshme për të vënë një fund për jetën e kësaj diktature. Dhe sigurisht, ky do të jetë fillimi i fundit të regjimit velayat-e Faqih në Iran, gjithashtu.
Të dashur miq,
Një shumicë dërrmuese e popullit të Iranit kanë kundërshtuar fuqishëm politikën zabtuese dhe luftënxitëse të regjimit iranian. Nxjerrja e regjimit nga rajoni nuk është e mundur pa angazhimin aktiv të popullit iranian dhe të rezistencës. Asnjë koalicion apo aleanca në fund të fundit mund të ketë sukses pa populli iranian dhe Rezistencën duke qenë në qendër të saj.
Kjo ka qenë përvoja e 38 viteve të fundit. Gjatë luftës Iran-Irak, Rezistenca iranian ka qenë elementi më i rëndësishëm e cila shkatërroi mobilizimin e regjimit të luftës. Khomeini e përdori për të thënë se ai do të vazhdojë luftën në shtëpinë dhe personin e fundit. Por Rezistenca iranian e detyrojë të pranojë armëpushimin.
Gjithashtu Rezistenca Iranian nxiti komunitetin botëror përmes fushatës së saj ndërkombëtare, duke i ekspozuar programin bërthamor të regjimit. Përndryshe rajoni dhe bota do të përballej me makth e mullahëve të armatosur me armë bërthamore.
Në vënë në dukje natyrën fundamentaliste të regjimit iranian dhe ekstremizmit fetar në emër të Islamit, ishte Organizata Mojahedin Popullore e Iranit (PMOI / MEK), e cila pagoi koston më të madh të mijëra dëshmorëve dhe të burgosurve politikë, duke treguar se Khomeini dhe pretendimet e regjimi të tij nuk kanë të bëjnë me Islamin. MEK ka përhapur mesazhin e vërtetë të Islamit që është liri, dhembshurinë, tolerancën, si dhe paqe, vëllazërinë dhe bashkëjetesën me fqinjët dhe botën.
Për këto arsye, regjimi iranian është i vetëdijshëm për kërcënimin ekzistencial të MEK. Kjo është arsyeja pse në nëntë muajt e fundit, ajo ka nisur dy sulme me raketa në Kampin e Lirisë, ku banojnë disa nga anëtarët e MEK.
Në sulmin e fundit,u dogjë një pjesë e Kampin të Lirisë dhe 50 banorë u plagosën.
Dhe kjo është për arsye që regjimi iranian ka tërhequr një linjë të paprekshme të kuqe për vendet e tjera që të mos i drejtohen Rezistenca e Iranit në mënyrë për të parandaluar informimin mbi numri e të vdekurve nga regjimi. Ato po kalojnë këtë vijë të kuqe për të bërë të mundur për të përmbysur regjimin, ose të paktën të neutralizojnë kërcënimet dhe rreziqet e saj.
Të dashur miq,
Për fat të mirë, në vitin e kaluar, arabe dhe vendet muslimane kanë ndërmarrë hapa të paçmuar në përballjen me rrezikun e regjimit iranian, duke përfshirë Konferencën e Samitit të OKI në Stamboll cenzurimit të pazarllëqeve të diktature fetare në rajon, ndërkohë që disa vende kan ndërprerë lidhjet me regjimin iranian, dhe disa kanë imponuar sanksione kundër Hezbollahut.Ka ardhur koha, megjithatë, që të shtojnë përpjekjet praktike për të dëbuar diktaturën fetare në Teheran nga gjithë rajoni. Për këtë qëllim, në emër të popullit iranian të cilët deri më tani kanë sakrifikuar 120,000 jetën në luftën kundër sundimtarëve të Teheranit, unë do të doja të theksoja nevojën për miratimin e një politike vendimtare nga SHBA, Evropë dhe vendet në rajon, për të të marrë hapat praktike të mëposhtëm për t’i dhënë fund luftës shkatërruese në Siri e cila ka çuar në zhvendosjen e gjysmës së popullsisë të atij vendi. Këto janë dëshirat e popullit të Sirisë, populli i Iranit dhe gjithë popujt e rajonit dhe nevojën për paqe dhe qetësi në këtë pjesë të botës:
1. Duke dënuar krimet e regjimit iranian dhe ndërhyrje në Siri nga shtetet anëtare të Këshillit të Sigurimit të OKB, OKB-së dhe të gjithë organet e tjera ndërkombëtare;
2.Dëbimi i regjimit iranian nga Organizata e Bashkëpunimit Islamik dhe prerja e lidhjeve me regjimin iranian nga vendet arabe dhe myslimane në vijim të vendimeve të marra nga Konferenca e Samitit OIC islame në Stamboll, deri sa regjimi të përfundonëj plotësisht pazarllëqeve në rajon;
3. Duke siguruar mbështetje politike dhe financiare me bazë të gjerë me opozitën demokratike siriane, si dhe furnizimin dhe përmbushjen e nevojave të tyre themelore ushtarake dhe armë;
4.Miratimi masat e nevojshme ndërkombëtare për të hequr forcat e regjimit iranian dhe milicitë e lidhura nga Siria, dhe ndërmarrjen e masave ndëshkuese, duke përfshirë sanksionet kundër regjimit. Në qoftë se I referohemi heqjes së forcave të saj, të gjitha marrëdhëniet ekonomike dhe politike me regjimin iranian duhet të bëhen të kushtëzuar me dhënien fund të pazarllëqeve të saj në rajon;
5.Përjashtimin e regjimit iranian nga çdo negociat për krizën siriane;
6. Zbatimin e plotë të rezolutës së Këshillit të Sigurimit të OKB-së 2231 në miratimin e masave efektive praktike për të parandaluar regjimi Iranian dërgimin e armëve në Siri, Irak dhe grupeve terroriste;
7. Ndalimi e gjithë marrëveshjeve dhe tregtin me kompanitë e lidhura me IRGC;
8. Ndalimi gjithë formave të bashkëpunimit dhe veprimit të përbashkët me IRGC dhe milicinë nën komandën e saj në Siri dhe Irak nën pretekstin e luftës kundër Daesh;
9. Krijimi i një zone ndalim-fluturimi në veri të Sirisë për të mbrojtur popullsinë civile dhe për të ofruar ndihmë për azilkërkuesit dhe refugjatët e zhvendosur.
Unë nuk kam asnjë dyshim se pavarësisht nga dallimet e tyre, vendet e rajonit janë në gjendje të bashkohet së bashku me popullit iranian dhe Rezistencën, në mënyrë që t’i jepet fund njëherë e përgjithmonë sundimit të regjimit velayat-e Faqih dhe ta kthejm nga ana tjetër faqjen e historisë së kësaj pjese të botës.
Ju falënderoj të gjithëve.
