E Hënë, 05 Shtator 2016
NCRI – Ish ministri i jashtëm francez Bernard Kushner i ka bërë thirrje për formimin e një gjykate ndërkombëtare për të ndjekur penalisht zyrtarët e regjimit të mullahëve për masakrën e kryerë mbi 30.000 të burgosurve politikë verën e vitit 1988 në Iran.
Shumica dërrmuese e viktimave të masakrës së vitit 1988 janë lidhur me grupin kryesor opozitar iraniane Organizata Popullore Mojahedin e Iranit (PMOI ose MEK).
Dr. Kouchner të shtunën më 3 Shtator, drejtoi një seminar mbi masakrën e vitit 1988 të mbajtur në selinë e Rezistencës së Iranit në veri të Parisit.
“Ne tani e kuptojnë rezultatin e masakrës së vitit 1988. Disa nga 33,000 persona u vranë “, tha Dr. Kouchner.
“Ne kemi absolutisht nevojë për krijimin e një gjykate të veçantë, për të shmangur fjalët se masakra ka ndodhur shumë kohë më parë dhe se është shumë vonë tani … Ne kemi nevojë për një gjykatë të veçantë për të gjykuar krimet e mullahëve. “
Dr. Kouchner theksoi se regjimi i mullahëve vazhdon të kryejë ekzekutimet në masë në Iran.
“Asgjë nuk ka ndryshuar që nga marrëveshja [bërthamore]. … Të gjithë nxituan për të nënshkruar kontratën në Teheran. Dhe pastaj kuptuam se kishim nënshkruar kontratat me Trupat Revolucionare. Ne tani e kuptojmë se ekonomia [e Iranit] është në duart e Trupave Revolucionare, “shtoi ai.
Këtu është teksti i plotë:
Znj. Rajavi, të nderuar të ftuar, më lejoni të flas frëngjisht, sepse përkthimi është shumë i mirë. Unë po ju degjoja juve njerëzë, dhe në anglishten tuaj, dhe … unë do të flas në frëngjisht.
Ju më përshkruat miq të dashur, si një aktivist i të drejtave të njeriut. Pasi ju dëgjova, pas dëgjimit, duke lexuar dokumentet që më kishe dërguar, dhe pasi dëgjova Zotin dhe zonjën,…..unë pyes veten se çfarë po bëninë aktivistë e të drejtave të njeriut gjatë gjithë kësaj kohe.
Unë e di se disa janë me të vërtetë të guximshëm. Unë e di se ka pasur njerëz që protestonin, por vetëm disa, nuk është e mjaftueshme, kur ndodhin ato abuzime.
Nuk është gjithmonë kjo politika shtetërore që unë kam luftuar gjithë jetën time, kjo e bën më të lehtë për ti lënë gurë pa lëvizur, në vend që të shikojnë gjakun që ushqen tokën. Unë e di se shtetit kërkonë heshtjen.
Ju that se unë isha ministri i Punëve të Jashtme në francez, unë jam i vetëdijshëm për këtë. Dhe ajo që realizuam ishim e gabimqë e mbajtëm të qetë. Dhe pastaj ne kuptojmë se situata e mullahëve pasuar me Shahun e Iranit nuk ka qenë mjaft e qartë.
Me të vërtetë ky njeri me mjekër të vjetër me vetullat e tij të trasha u paraqit si njeri i mirë i cili do të sjellë demokracinë mbrapsh.
Sigurisht, bilanci në zonë ishte e brishtë, dhe ajo vazhdon të jetë. Por, hap pas hapi, kemi harruar, kemi dashur të harrojmë se çfarë po ndodh në Iran.
Dhe ka pasur probleme të tjera, ishte lufta në Irak-Iran, ishte situata e të gjithë protagonistëve të rajonit, madje edhe nga vende, si SHBA, apo Evropa, dhe vendet përreth. Pra, ne heshtëm.
Disa protestuan. Disa grupe protestuan në rrugë, por jo shumë. Dhe tani, ne kemi realizuar rezultatin e masakrës së 33.000 personave në vitin 1988.
Dhe ne pyesim veten se çfarë Gjykata Ndërkombëtare Penale në Hagë, ose të gjitha gjykatat të cilat u formuan në lidhje me masakrat e veçanta, në vende të caktuara, si Tribunali Russell dhe gjykatat në lidhje me masakrat në Ruandë, në Liban, etj dhe ne kemi absolutisht nevojë për krijimin i një gjykate të veçantë, për të shmangur thënienë se masakra ka ndodhur shumë kohë më parë dhe tani është tepër vonë, nuk ka urdher.
Për shkak se kjo do të dalë. Ne kemi nevojë për një gjykatë të veçantë për të gjykuar krimet e mullahëve. Ne kemi nevojë për … Të dashur miq, unë shikoj që ju duartrokisni kur them diçka, por është e lehtë të duartrokasim. Por, të ndermarrim veprime është më e vështirë. Është shumë e vështirë, sepse pengesat që qëndrojnë në rrugën tonë … Komuniteti ndërkombëtar … ne gjithmonë i referohemi komunitetit ndërkombëtar. Por çfarë është ajo? Çfarë bëri bashkësia ndërkombëtare e OKB-së ? Unë kam qenë për një kohë të gjatë një përfaqësues i OKB-së, dhe unë kam qenë në krye të disa vendeve.
Komuniteti ndërkombëtar fatkeqësisht, ka marrë në konsideratë ndikimet dhe aksionet politike dhe bilancin e vendeve të fuqishme. Kështu, lidhur me këtë gjykatë të re, secili nga ju dhe miqtë tuaj, do të keni për të kujtuar njerëzit e asaj që ndodhi nga 80 deri në këtë ditë, dhe shpalljen, sic tha Znj Rajavi më parë, sa masakra ndodhën muajin e kaluar, jo vetëm në 88. muajin e kaluar. Sa varje? Sa ekzekutimet? Normat e ekzekutimit janë llogaritur për kokë banori, e cila është një statistikë mjaft e tmerrshme, edhe, Irani është në krye të listës. Dhe kjo vrau edhe më shumë njerëz që prej nënshkrimit të marrëveshjes, jo vetëm me SHBA, por edhe ndërmjet Evropaës me Iranin.
Ata janë pengesat përpara nesh. Ju e dini, unë kam qenë duke folur me disa miq muxhahedinë, dhe ne të gjithë duam stabilitet. Ne të gjithë duam stabilitet, në rajonin më të paqëndrueshme në botë, në Lindjen e Mesme. Çdo gjë ndikon vetëm pak … dhe është e vërtetë se këto ditë, me çdo gjë që ndodh në Siri, në Irak në Turqi dhe aty pranë, dhe lufta në mes të Sunniteve dhe shiitëve. Për shkak se po ndodh. Arabia Saudite ekziston gjithashtu. Ajo ekziston, dhe gjatë konferencës në Le Bourget, një drejtues i Arabisë i shpjegoi gjëra mjaft mirë. Disa munden. Të gjitha këto pengesa do të jenë gjithmonë aty, para nesh.
Pra, nëse ne kërkojmë një gjykatës, dhe ne kemi atë, dhe unë jam duke shpresuar shumë në fitoren e Hillary Clinton për të bërë atë të bashkohet me luftën tonë. Unë shpresoj se nuk jam i gabuar. Unë e di unë nuk jam i gabuar. Pra, vazhdoni për të! Do të bie dakord, kështu që … kam punuar për një kohë të gjatë me Hillary Clinton dhe … unë e di se ajo do të jetë presidentja e ardhshëme e Shteteve të Bashkuara, dhe unë shpresoj se konfigurimi i përgjithshëm do të lëvizë në drejtim të të drejtave të njeriut, dhe fundi i masakrave.
Por, pengesa janë të bollshme, e përsëris veten, dhe ky është një mesazh mjaft mbrojtësë dhe pesimistë unë e pranoj atë. Por pavarësisht nga këto pengesa, në dritën e luftës së vazhdueshme, në dritën e ofensivës turke, në dritën e luftës heroike të disa kurdëve, dhe kam mësuar se 25 prej tyre sapo ishin ekzekutuar në Iran.Populli kurdë. Përkundër gjithë kësaj, ne duhet të ngulmoj të hedhim dritë mbi këtë masakër. Ne duhet të dini se ky pushtet fetar, këtë teokraci e urrejmë. Kjo përzierje mes Zotit të mirë dhe Republikës, apo të ashtuquajturës Republika. Ose të paktën, të hedhur dritë mbi pushtetin politik dhe fesë, pabarazisë midis burrave dhe grave, çdo gjë që urrejmë.
E gjithë kjo ka pasoja të tmerrshme të përditshme në popullatën iraniane. Asgjë nuk ka ndryshuar që nga marrëveshja, dhe unë nuk jam duke thënë se unë kam qenë kundër saj. Sepse në qoftë se dikush të ju pyes për të zgjedhur mes një mundësi të paqes, apo një mundësi të luftës bërthamore, natyrisht ne preferojnë paqe. Përkundër gjithë kësaj, ne duhet të dimë realitetin e përditshme. Të gjithë nxiton për të nënshkruar kontrata në Teheran. Dhe pastaj ajo cfare realizuam ishte nënshkrimi i kontratës me Trupat e gardes Revolucionare.
Ne e kuptojmë se ekonomia është në duart e Trupat e Gardës Revolucionare. Përkundër gjithë kësaj, ose ndoshta në sajë të gjithë që, aktivistët e të drejtave të njeriut që janë ndjerë poshtë kohët e fundit për shkak se duke qenë një aktivist i të drejtave të njeriut nuk është më në modë. Duke bërë protesta në Paris për shkak të masakrave në Siri. Mjerisht, nuk ka pasur ndonjë manifestim të madh, dhe fatkeqësisht, mënyra se si disa vende evropiane, duke përfshirë vendin tim, nuk ka ofruar strehim për refugjatët, kjo ta shton edhe më shumë trishtim, për aktivistët e të drejtave të njeriut. Përkundër gjithë kësaj, ne kemi nevojë ta përdorim këtë mundësi, sepse kjo është diçka që ne iu a kemi borxh njerëzve që kanë vdekur.
Ata janë arsyeja që ne duhet të veprojmë edhe një herë, dhe ata nuk do të lejojnë të harrojmë të gjitha shkeljet e të drejtave të njeriut. Sakrifica e tyre është një kujtesë, emrat e tyre do të përsëritet, dhe ne do të themi çdo herë, që ne i kemi borxh shpresën tonë ndaj tyre. Faleminderit që nuk i harroni ato, dhe ju falënderoj që na kujtoni për domosdoshmërinë e kësaj beteje të përditshëm që kemi dhënë në emër të atyre që vdiqën, por në betejë ne gjithashtu duhet të luftojmë kundër vetes. Ne nuk mund të le që njeriut ti vdes idet e drejta. Faleminderit, Zonjë.
