Më 15 dhjetor 2025, Asambleja Kombëtare Franceze organizoi një konferencë të madhe që shqyrtonte përshkallëzimin e krizës politike dhe të të drejtave të njeriut në Iran, si dhe eksploronte rrugë të qëndrueshme drejt ndryshimit demokratik. E organizuar nga Komiteti Parlamentar për një Iran Demokratik (CPID), eventi – me titull “Kriza Aktuale në Iran: Rruga e Mundshme e Daljes” – mblodhi së bashku parlamentarë francezë nga e gjithë spektri politik, ekspertë ligjorë, mbrojtës të të drejtave të njeriut, figura kulturore dhe ish-zyrtarë të lartë. Konferenca evidentoi alarmin në rritje ndaj valës së paprecedentë të ekzekutimeve dhe represionit në Iran, duke shprehur njëkohësisht mbështetje të gjerë për një alternativë demokratike të udhëhequr nga vetë populli iranian.
“Opsioni i Tretë” dhe fjalimi kryesor i Maryam Rajavit
E kryesuar nga deputetja Christine Arrighi, Presidente e CPID-së, takimi theksoi urgjencën e situatës në Iran, ku dhuna e sponsorizuar nga shteti është intensifikuar ndjeshëm. Maryam Rajavi, Presidente e Zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI), mbajti fjalimin kryesor, duke përshkruar atë që pjesëmarrësit e quajtën “Opsioni i Tretë” për të ardhmen e Iranit. Kjo strategji refuzon si ndërhyrjen ushtarake të huaj ashtu edhe dekadat e qetësimit ndaj Teheranit, duke avokuar në vend të tyre ndryshimin e regjimit të udhëhequr nga iranianët dhe Njësitë e tyre të Rezistencës së organizuar. Folësit përsëritën vazhdimisht se iranianët refuzojnë çdo formë diktature, qoftë klerikale apo monarkike, dhe mbështesin një republikë laike, demokratike dhe jo-bërthamore të bazuar në Planin me Dhjetë Pika të NCRI-së.
Conference at France's National Assembly: Condemning the ongoing human rights violations in Iran, calling for a firm policy toward the regime, and supporting the Iranian people and their Resistance in their quest for a democratic, secular, and free republic. Mrs. @Maryam_Rajavi… pic.twitter.com/IconcCzH6c
— SIMAY AZADI TV (@en_simayazadi) December 18, 2025
Ekzekutimet masive dhe intensifikimi i rezistencës
Në fjalimin e saj, Znj. Rajavi e përshkroi sjelljen e regjimit si atë të një sistemi që po përballet me shembje. Ajo citoi raporte që tregojnë se më shumë se 2,000 persona janë ekzekutuar në Iran gjatë vitit 2025, duke përfshirë 335 ekzekutime vetëm në nëntor – shifra që ajo i quajti të paprecedentë në dekadat e fundit. Ndërsa pranoi se jo të gjitha akuzat ishin eksplicite politike, ajo argumentoi se ekzekutimet shërbejnë për një qëllim të qartë politik: krijimin e një atmosfere terrori për të shtypur një kryengritje popullore që po afrohet. Rajavi evidentoi shënjestrimin e mbështetësve të PMOI-së, duke vënë në dukje se disa të burgosur politikë aktualisht përballen me dënime me vdekje. Pavarësisht këtij represioni, ajo tha se rezistenca është intensifikuar, duke treguar rritjen e Njësive të Rezistencës në qytetet kryesore dhe protestat në burgje si fushata ‘Jo Ekzekutimeve të Martave’.
Conference at the French National Assembly-
Western countries turn a blind eye to the executions, repression, and terrorism carried out by the regime. However, after the activation of the snapback mechanism and the reinstatement of the new UN Security Council sanctions, Western… pic.twitter.com/HrYiy7z7YO— Maryam Rajavi (@Maryam_Rajavi) December 16, 2025
Kritika ndaj politikës perëndimore dhe thirrja për sanksione
Rajavi refuzoi atë që e quajti zgjedhje false të paraqitur qeverive perëndimore mes luftës dhe qetësimit. Ajo argumentoi se zgjidhja e vetme e qëndrueshme ndaj ambicieve bërthamore të Iranit dhe destabilizimit rajonal është ndryshimi i regjimit i kryer nga vetë populli iranian. Duke kritikuar qeveritë perëndimore për prioritetin e interesave tregtare dhe dorëzimin ndaj diplomacisë së pengjeve, ajo u bëri thirrje atyre të aktivizojnë mekanizmin e rikthimit të sanksioneve të OKB-së. Ajo ripohoi se populli iranian kërkon një ndërprerje të plotë nga diktatura, duke deklaruar se as Shah-u dhe as klerikët nuk përfaqësojnë të ardhmen e Iranit.
Hapja e konferencës nga Christine Arrighi
Në hapjen e konferencës, Christine Arrighi theksoi se për më shumë se 16 vjet, CPID-ja ka qëndruar në solidaritet me luftën e popullit iranian për liri, barazi dhe demokraci. Ajo refuzoi vendosmërisht si sundimin teokratik ashtu edhe atë monarkik, duke thënë se popullsia iraniane i ka tejkaluar të dy sistemet. Arrighi citoi shifra që tregojnë gati 1,950 ekzekutime që nga janari 2025 – nivele të papara në gati katër dekada – dhe evidentoi raste individuale si Zahra Tabari, një 67-vjeçare e dënuar me vdekje për mbështetje paqësore të Rezistencës. Ajo e kornizoi kauzën iraniane si një imperativ moral dhe humanitar dhe u bëri thirrje ligjvënësve francezë të mbështesin “Opsionin e Tretë” dhe NCRI-në si një alternativë të besueshme.
Hervé Saulignac: Ekzekutimet si shenjë frike e regjimit
Hervé Saulignac, Nënkryetar i CPID-së, e përshkroi mbështetjen parlamentare për Rezistencën Iraniane si një detyrë morale të rrënjosur në vlerat e Republikës Franceze. Ai argumentoi se rritja e paprecedentë e ekzekutimeve reflekton frikë sesa forcë, duke vënë në dukje se numri i ekzekutimeve në nëntor ishte dyfishi i vitit të kaluar dhe shumë herë më i lartë se në 2021. Sipas Saulignac, kjo përshkallëzim tregon ankthin e regjimit ndaj një shoqërie gjithnjë e më rebeluese. Ai u bëri thirrje qeverive perëndimore të përballen me kontradiktën e angazhimit me një regjim që pasuron uraniumin ndërsa masakron qytetarët e vet.
Të drejtat e grave dhe roli udhëheqës i tyre në rezistencë
Të drejtat e grave dhe barazia gjinore ishin tema qendrore gjatë gjithë konferencës. Dominique Attias, ish-Presidente e Këshillit të Avokatëve dhe Shoqatave Ligjore të Evropës, theksoi rolin udhëheqës të grave në Rezistencë dhe lavdëroi Planin me Dhjetë Pika të NCRI-së për angazhimin e tij ndaj barazisë së plotë gjinore dhe ndarjes së fesë nga shteti. Ajo e përshkroi Iranin si ekzekutuesin kryesor botëror të grave, duke cituar të paktën 60 ekzekutime të grave në 2025. Attias ndau rrëfime të viktimave individuale dhe argumentoi se dhuna ndaj grave në Iran është sistemike, e institucionalizuar dhe e justifikuar ideologjikisht nga regjimi.
Llogaridhënia ndërkombëtare dhe mbështetja për NCRI-në
Disa folës trajtuan llogaridhënien dhe përgjegjësinë ndërkombëtare. Gilbert Mitterrand, President i Fondacionit France Libertés – Danielle Mitterrand, përmendi solidaritetin e gjatë të nënës së tij me Maryam Rajavin dhe e kornizoi mbështetjen për NCRI-në si një kërkesë për të vërtetë dhe drejtësi, veçanërisht lidhur me masakrën e të burgosurve politikë në 1988. Ai refuzoi pretendimet se nuk ekziston alternativë e qëndrueshme, duke përshkruar NCRI-në si lëvizjen më të strukturuar opozitare që përballet me regjimin.
Jean-François Legaret, President i Fondacionit për Studime të Lindjes së Mesme, evidentoi mbështetjen bazë për Rezistencën Iraniane në Francë, duke paraqitur nënshkrime nga 1,500 kryetarë bashkish që dënojnë shkeljet e të drejtave të njeriut në Iran. Ai paralajmëroi për aktivitete intimidimi dhe spiunazhi iranian në Evropë dhe kritikoi qeveritë evropiane për komplacencë, duke bërë thirrje për shpalljen e IRGC-së si organizatë terroriste.
Conference at the French National Assembly – December 2025@Maryam_Rajavi: Under the mullahs’ rule in #Iran, the crises have reached the point of no return#NoImpunity4Mullahshttps://t.co/V3qMG77GHf
— Iran Freedom (@4FreedominIran) December 16, 2025
Kontributet e aktivistëve iranianë
Aktivistë dhe ekspertë iranianë gjithashtu kontribuan. Muzikanti Hamid-Reza Taherzadeh foli për represionin e regjimit ndaj kulturës, ndërsa avokatja Sarah Nouri analizoi “Gjykimin e 104-ve” të regjimit si një mashtrim gjyqësor me qëllim intimidim dhe dezinformim, duke argumentuar se ai zbulon frikën e regjimit ndaj opozitës së organizuar.
Përfundimi: Mbështetja për rezistencën si rruga e vetme
Konferenca përfundoi me një mesazh të bashkuar: kriza e Iranit ka arritur në një pikë vendimtare. Pjesëmarrësit ranë dakord se rritja e ekzekutimeve reflekton një regjim në rënie dhe se mbështetja e popullit iranian dhe Rezistencës së tij të organizuar – në vend të luftës ose qetësimit – është rruga e vetme e qëndrueshme drejt një Irani të lirë, demokratik dhe laik.
