Në një intervistë me IRNA, agjencia zyrtare e lajmeve e regjimit, vajza e Hassan Irlu, komandantit të forcës terroriste Quds në Jemen, pranoi se babai i saj ishte një nga autorët kryesorë të sulmit në kampin Ashraf më 1 shtator 2013, gjatë të cilit 52 anëtarë të Mujahedin-e Khalq (MEK/PMOI) u vranë me duar të lidhura. Irlu u emërua nga regjimi si ambasador i tyre në Jemen dhe vdiq në rrethana të panjohura më 21 dhjetor 2021.
Fatemeh Irlu tha: “Shumë nga aktivitetet e babait tim nuk u bënë publike për arsye sigurie, madje ne nuk jemi në dijeni të tyre, aq sa pasi ai vdiq kuptuam se … ai ishte ndër elementët kyç gjatë operacionit për evakuimin e Kampi Ashraf.”
Sipas agjencisë së lajmeve Tasnim, më 5 shtator 2013, Qassem Soleimani, komandanti kriminal i Forcave Quds, shkoi në Asamblenë e Ekspertëve të regjimit si i ftuar special tre ditë pas sulmit në kampin Ashraf dhe informoi Kuvendin për masakrën , duke e përshkruar operacionin më të rëndësishëm për regjimin sesa operacioni Mersad.”[1]
Kur lajmi për masakrën e Kampit Ashraf u bë publik, zëdhënësi i Al-Malekit, kryeministri i atëhershëm kukull i regjimit klerik në Bagdad, pretendoi në mënyrë të rreme, siç urdhërohej nga Forca Kuds dhe Ministria e Inteligjencës, se masakra në Ashraf ishte rezultat i grindjeve të brendshme të MEK-ut (Associated Press, 2 shtator 2013).
Javad Zarif, ish-ministri i Jashtëm i mullahëve, rrëfeu më 24 shkurt 2022: “Shumica e ambasadorëve, Ministria jonë e Jashtme ka një strukturë sigurie. Ministria jonë e Jashtme është përballur me probleme sigurie që nga fillimi i punës së saj. Që nga fillimi i revolucionit, detyrat e Ministrisë së Jashtme kanë qenë gjithmonë një axhendë politiko-sigurie”. Në fillim të muajit të kaluar, ish-ministri i Jashtëm i regjimit Ali Akbar Salehi tha gjithashtu se ai ishte koordinuar me Qassem Soleimani në emërimin e ambasadorëve në Libi dhe Tunizi, sepse ata duhej të ishin edhe diplomatë dhe të kishin përvojë në terren. Hassan Rouhani, presidenti i atëhershëm i regjimit, kishte pranuar më 28 prill 2021, se “kur duhet të kryejmë një operacion sigurie mbrojtës apo sulmues diku… duhet të diskutohet në Këshillin e Lartë të Sigurisë Kombëtare… Komandantët ushtarakë dhe zyrtarët politikë janë të pranishëm (për procesin e vendimmarrjes). Në fund, vendimi i marrë duhet të miratohet nga Lideri Suprem”.
Vërejtjet e Fatemeh Irlu tregojnë përsëri se tërësia e aparatit diplomatik të regjimit është një mjet për spiunazh, operacione terroriste dhe nxitje për luftë. Çdo kompromis me këtë regjim vetëm sa do ta bëjë atë më të guximshëm në përhapjen e terrorizmit dhe ndërhyrjen e tij kriminale në vendet e rajonit dhe në Perëndim.
[1] Operacioni ‘Drita e Përjetshme’ ishte sulmi i Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare ndaj forcave ushtarake të regjimit dhe forcave të IRGC-së më 24 korrik 1988, gjatë të cilit forcat e NLA-së (kryesisht MEK) i shkaktuan një goditje të madhe forcave të regjimit. Regjimi iranian e quan këtë operacion “Mersad” dhe feston çdo vit mbijetesën e sulmit.