Thursday, March 28, 2024

44 – Vjetori i martirëve, themelues të PMOI’s në Iran

E Martë, 24 Maj 2016 11:36

NCRI – E marta shënoi 44-vjetorin e martirizimit të themeluesve të grupit kryesor opozitar të Iranit, Organizata Popullore Mojahedin në Iran (PMOI), nga regjimi i Shah. Një vështrim pas mbi themeluesit e PMOI hedh dritë mbi pikëpamjeve ideologjike të organizatës.
PMOI, ose muxhahidin-e Khalq (MEK), u krijua më 6 shtator, 1965, nga Mohammad Hanifnejad, Said Mohsen, dhe Ali-Asghar Badizadgan. Të gjithë inxhinierët, kishin qenë më parë anëtarë të Lëvizjes Çlirimtare (e njohur edhe si Lëvizja e Lirisë), e krijuar nga Medhi Bazargan në Maj 1961.

Lëvizja Çlirimtare mbrojti “parimet demokratike të mishëruara nga ligjet themelore të 1905-09 të Kushtetutës së [Iranit] .” Për dy vjet, grupi ka mbajtur takime dhe është lejuar të publikojë një buletin, duke mbështetur “lirinë politike dhe ndarje e pushteteve. “
Pas demonstratave të mëdha anti-Shah që shpërthyen në Iran më 5 qershor 1963, policia e Shahut iu përgjigj me “forc masive zjarri”, duke vrarë “me mijëra njerëz”, në atë që është bërë e njohur si kryengritja e qershorit. Lëvizja Çlirimtare e mbështeti demonstratat dhe, si rezultat, ai ishte i jashtëligjshëm, së bashku me organizata të tjera pro-demokratike dhe Bazargan u dënua me dhjetë vite burg.
Dy vite më vonë, tre inxhinierë të rinj u mblodhën për të zhvilluar një rrugë të re për të sjellë demokracinë dhe lirinë në Iran. Përsëritjen e veprimeve të Lëvizjes Çlirimtare do të çojë në të njëjtin fund katastrofike. Kështu, ishte e nevojshme një strategji e re.
Tre inxhinierë formuan një grup diskutimi me njëzet miqve të besuar më 20 shtator 1965, ata realizuan takimin e tyre të parë. Anëtarët ishin kryesisht profesionistë që jetonin në Teheran. Dy herë në javë ata mblidheshin për të diskutuar fe, histori, filozofi, dhe teorin revolucionare.
Ndonëse musliman, themeluesit e PMOI panë shoqërinë e ndarë në mes të tiranisë dhe forcave çlirimtare, në vend të besimtarëve dhe jobesimtarëve. Ashtu si shumica e e iranianëve, themeluesit e tij kërkonin një republikë laike dhe krijimin e një demokracie në Iran. PMOI nuk është përpjekur drejt një qeveri ideologjike, qoftë ndryshe ose islame.
Kërkim i PMOI arriti kulmin në një interpretim të vërtetë të Islamit, të cilët ata e demonstruan se është me nstyrë tolerante dhe demokratike, plotësisht në përputhje me vlerat e qytetërimit dhe moderimit. U deshën gjashtë vjet për organizatën për të formuluar pikëpamjen e saj progresiv të Islamit dhe të zhvillojnë një strategji për të zëvendësuar monarkinë diktatorial të Iranit me një qeveri demokratike.
Policia sekrete e Shahut, SAVAK, arrestoi të gjithë udhëheqësit e PMOI dhe shumica e anëtarëve të saj u kapën në seri në vitin 1971. Në fund, në 25 Maj 1972 (4 Khordad 1351), tre themeluesit e PMOI-së, së bashku me dy anëtarë të udhëheqjes së PMOI-së, Mahmoud Askarizadeh dhe Resul Meshkinfam, u ekzekutuan nga skuadrat e vdekjes pas disa muajshë burgimi dhe torturash në birucat e SAVAK. Ata ishin pionierët të cilët qëndruan kundër regjimit diktatorial të Shah.
Fjala për vdekjen e Massoud Rajavi, i cili më pas mori përsipër udhëheqjen e PMOI, u dënua me burgim të përjetshëm pas një fushate në Gjeneva nga vëllai i tij, Dr. Kazem Rajavi dhe ndërhyrjes personale të presidentit francez Georges Pompidou dhe Francois Mitterrand. Dr. Kazem Rajavi u vra në prill të vitit 1990 në Gjenevë nga terroristët e mullahs.
Nga viti 1975 deri 1979, ndonse i burgosur në burgje të ndryshme, Massoud Rajavi udhëhoqi luftën e Mojahedin për këtë arsyeje ai është marrë në qendrën e torturës së Teheranit Komiteh dhe u torturua në prag të vdekjes. Ai theksoi të nevojëme për të vazhduar luftën kundër diktaturës së Shahut. Në të njëjtën kohë, ai karakterizon fanatizmin fetar si kërcënimin kryesor të brendshëm të opozitës popullore dhe paralajmëroi kundër shfaqjen dhe rritjen e prapambetjes fetare dhe despotizmit të simbolizuar nga Khomeini. Këto pozicione mbetën manifestime e PMOI deri në përmbysjen e regjimit të Shahut.
Më 16 janar 1979, Shah u largua nga Irani, për të mos u kthyer. Të gjithë udhëheqësit e opozitës demokratike deri në atë kohë janë ekzekutuar ose janë burgosur dhe mund të ushtrojë një ndikim të vogël në trendin e ngjarjeve. Khomeini dhe rrjeti i tij i mullahëve në të gjithë vendin, në përgjithësi e kishin kursyer zemërimin e SAVAK, dhe ishte e vetëmja forcë që ka mbetur e paprekur dhe do të mund të përfitojnë nga vakuumi politik. Në Francë, Khomeini mori maksimumin e ekspozimit në media botërore dhe asistenc nga qeveria franceze. Me ndihmën e pasuesve të tij klerike, ai rrëmbeu një revolucion bëri thirrje për demokraci dhe liri dhe shmangu atë drejt qëllimeve të tij fundamentaliste. Përmes një kombinimi të jashtëzakonshme të ngjarjeve historike, klerikët Shiite morën pushtetin në Iran.
Në diskurset e brendshme, z Rajavi argumentoi se Khomeini përfaqësoi sektorin reaksionar të shoqërisë dhe predikoi fashizmin fetar. Më vonë, në ditët e para pas revolucionit të vitit 1979, mullahët, veçanërisht Ali Akbar Hashemi Rafsanjani i cili më vonë u bë President, vuri në dukje këto deklarata në nxitjen e klubit-zotëruesve të Hezbollahi për të sulmuar mbështetësit së PMOI-së.
Mullahët fundamentaliste në Irani i besojnë në interpretimin e Islamit në fushën e tyre ekskluzive. PMOI (MEK) kundërshtojnë këtë mendim dhe vizionet klerikale reaksionare të Islamit. Interpretim i plotë i PMOI për Islamin është provuar të jetë më bindës, tërheqës, dhe të suksesshme se çdo përpjekje në të kaluarën.
Islami Modern
Ndërsa PMOI është një organizatë politike, orientimi i saj, operacion, dhe mbështetja rrjedh nga interpretimi i saj i Islamit, konceptuar në vitet e tij formues. PMOI beson se Islami është një fe e natyrshme tolerant dhe demokratike, dhe është plotësisht në përputhje me vlerat e qytetërimit modern.
Për Mojahedin, liria, barazia gjinore, etnike dhe fetare, të drejtat e njeriut dhe paqes nuk janë angazhime thjesht politike, por parimet ideologjike bazuar në qëndrimin e tij në Kuranit dhe traditat dhe mësimet e profetit Muhamed, imamëve Shiite, dhe udhëheqës të tjerë.
Platforma politike e PMOI dhe interpretimi i Islamit janë një dhe të njëjtë. Kombinimi e bën PMOI politikisht unike dhe është një arsye e madhe që organizata vazhdon edhe sot të grumbulloi mbështetje të gjerë publike.
Shahu frikësohet nga PMOI për shkak të popullaritetit dhe mbështetjes së saj për demokracinë dhe të drejtat e njeriut. E njëjta gjë është e vërtetë për mullahëve e Iranit. Interpretimi i Mojahedin për Islamin diskrediton direkt ideologjinë e këtyre klerikëve, që është intolerant, ekstremist, gjenocide, jo-demokratike, dhe paragjykuese.
Në vitin 1982, Z. Rajavi diskutoi për PMOI dhe Islamin në një fjalim si më poshtë:
“Islami që ne duam është nacionaliste, demokratike, progresive, dhe nuk kundërshton shkencën apo qytetërimin. Ne besojmë se nuk ka asnjë kontradiktë ndërmjet shkencës moderne dhe Islamit të vërtetë, dhe ne besojmë se në Islam nuk duhet të ketë dhunë apo diktatura “(” Muxhahidët e Masud Rajavi:. “Ne jemi i vetmi kërcënim real për Khomeinin” raporton MERIP, Mars- prill 1982. “)
Më poshtë ka të shtuara detaje të tjera të interpretimit të PMOI në Islamit.
Islami është Dinamik
Z. Rajavi përshkruar interpretimin e Mullah për Kur’anin, si mekanike dhe përcaktuese. Në të kundërt, PMOI beson se Islami i vërtetë është aq dinamike sa që ai kurrë nuk pengon progresin social. Ai nuk e kundërshton shkencën, teknologjinë dhe qytetërimin, por ushqen dhe nxit ato.
Gjatë misionit njëzet e tre vjeçare Profetit Muhamedit, vargjet Kur’anore disa herë u shpallën mansouke (të vjetëruar). Disa vargje për çështje sociale dhe ekonomike ndryshuan në vitet e para të sundimit të Profetit, në përputhje me ndryshimet në shoqëri dhe avancimet në kulturën dhe marrëdhëniet shoqërore. Në vitet e fundit të jetës së Profetit Muhamed, vargjet e reja të cilat janë shumë të avancuara në trajtimin e çështjeve të tilla janë zbuluar nga ai.
Kjo shpjegon pse vetëm 600 ajete në Kur’an, a më pak se 10 për qind, merren me dekretet. Numri i kufizuar i dekreteve tregon se qëllimi i Kur’anit nuk ishte për të nxjerrë ligje për shoqërinë dhe njerëzimin në ekzistencen e tyre njerëzore. Kur’ani hoqi pengesat e evolucionit social. Si shtetet e Kur’anit, erdhën për të hequr zinxhirët dhe prangat nga qeniet njerëzore tashmë të nënshtruar nga sunduesit shtypës dhe regjimet. (Kuran, Surja 7, Ajeti 157.) Në këtë mënyrë, njerëzit mund të formulojnë mënyrën e tyre të jetës në përputhje me rrethana të veçanta historike të tyre, në liri dhe ndërgjegje të plotë.
Dekrete dhe Rregullat e Mirësjelljes
Islami është një ideologji me një pamje të plotë mbi ekzistencën, shoqërinë dhe historinë, se sa një koleksion i dekreteve dhe rregullave të sjelljes për çështjet sociale, politike dhe ekonomike.
Fundamentalistët interpretojnë dekretet, parimet dhe rregullat e përkohshme si dogmë të pandryshueshme. PMOI beson as Kur’ani e as Islami mbështesin pretendimin se ata janë të pandryshueshme dhe duhet të zbatohet gjate gjithe kohes. Përkundrazi Kurani thekson se dekretet sociale dhe ekonomike duhet të formulohet në çdo epokë të veçantë për të parandaluar dekadent, forcat anti-kundër-revolucionare për ndalimin e avancimit të shoqërisë njerëzore.
Në pikëpamje të PMOI, Interpretimin i ngurtë dhe reaksionare i Islamit, ilustruar nga Khomeini dhe klerikët fundamentaliste, është joislame dhe në kundërshtim me frymën e Islamit.
Demokracia
PMOI e sheh demokracinë si të domosdoshme në Islam. “zhvillimi Islame është vetëm në frymën e lirisë dhe vërtetësisë,” dhe PMOI e mirëmban “, dhe për këtë arsye nuk mund të shkelin mbi të drejtat e ligjshëm të popullit.” – “Armiqtë e Ajatollahëve” nga Mohammad Mohaddessin, Zed Books, Londër, 2004.
Kurani thotë se atributi më i rëndësishëm që bën dallimin e njeriut nga kafshët është vullneti i tyre i lirë dhe përgjegjësi individuale. Ai është bazuar në këtë që njerëzit janë përgjegjës për veprimet e tyre. (Kuran, Surja 2, Ajeti 256.) Duke pasur një vullnet të lirë dhe të drejtën për të zgjedhur është manifestuar në demokraci dhe në qeveri nga populli.

Vullneti i Perëndisë, aq sa shoqëria është e interesuar, është realizuar historikisht përmes qeverisjes demokratike. Kur’ani dhe traditat e Profetit Muhamed dhe të udhëheqësve të tilla si Ali ibn Ali Taleb, Imami i parë Shiite, theksojnë nevojën për të dorëzuar fuqinë e popullit. Mësimet e tyre të theksojnë nevojën për progres, drejtësi sociale dhe ekonomike, si dhe respektimin e të drejtave të njeriut. Referencat për këto vlera janë të bollshme në mësimet islame, që daton katërmbëdhjetë shekuj më parë.
Mullahet fondamentalistët, në kontrast, refuzojnë konceptin e vullnetit të lirë dhe zgjedhjes individuale, dhe si rrjedhoj e demokracisë. Sipas pikëpamjes së tyre, kjo është në kundërshtim me Islamin. Por të përhapi fjalën e Perëndisë dhe Islamit do të ishte e pakuptimtë pa liri dhe respekt për vullnetin e lirë të individit dhe të drejtën për të zgjedhur.
Kuti Votimi
PMOI beson se kriteri i vetëm për të legjitimitetit politik është fleta në kutit e votimit. Ai është elektorati, duke shprehur vetveten në zgjedhje të lira dhe të ndershme që i jep një parti, grupi, koalicioni, ose individ mandatin për të qeverisur.
Mullahet fondamentalistët, besojnë në konceptin e velayat-e faqih, e cila investon ligjin, fuqinë dhe legjitimitetin për një Liderit Suprem. Një sistem i tillë klerike është nga percaktim totalitar për shkak se ajo nuk mund t’a njohë lirinë dhe të drejtën e veprimtarisë politike për askënd tjetër përveç atyre që mbështesin një shtet islamik.
Të drejtat e grave
Gratë iraniane janë viktimat kryesore të diktaturës fetare dhe dogmës së mullahëve. Regjimi klerike degradoheni gratë e dorës së dytë. Ai mohon atyre të drejtën e udhëheqjes, presidencës, dhe dhënie drejtësie.
Mullahet fondamentalistët, besojnë se burrat duhet të jenë në gjendje t’i ndani gratë e tyre në çdo kohë që ata zgjedhin kështu që dhe pas divorcit, babai duhet të marrë kujdestarinë e fëmijës. Ata besojnë se babai ka të drejtë të martoj vajzën e tij me këdo që e zgjedh ai, sapo ajo të bëhet një i rritur, ajo nuk ka të drejtë për të protestuar.
PMOI mbështet barazinë gjinore në të gjitha aspektet, nga zgjedhjen e një bashkëshorti dhe martesa të lidhura me trashëgiminë, dëshmisë, paraburgimit, punësimit, dhe zgjedhjen në pozitat më të larta në qeveris. Për shkak të avokatisë së znj Rajavi se çështja e barazisë gjinore është bërë një platformë kryesore për PMOI.
Liri
Z. Rajavi diskutoi në 1980 rëndësinë e lirisë:
“Liria është një bekim hyjnor … Kushdo që përpiqet të kufizoj lirinë e njeriut nuk ka kuptuar Islam as njerëzimin dhe revolucionin [anti-monarkist]. Liria është e domosdoshme për mbijetesën e njerëzimit si qenie njerëzore. Përndryshe, qeniet njerëzore nuk do të dallohen nga kafshët dhe nuk mund të jenë përgjegjëse për çdo gjë. “- Mohahed (Gazeta Ditore PMOI), 15 Qershor, 1980. Shih” Armiqtë e Ajatollahëve, “nga Mohammad Mohaddessin, Zed Books, Londër, 2004.