Massoud Rajavi ka lindur në qytetin e vogël të Tabas në vitin 1947. Ai ka mbrojtur dipolomen per shkenca politike ne Universitetin e Teheranit. Rajavi u bashkua me PMOI në vitin 1967 dhe u përfshi qe në fillim të karrierës së tij në diskutimet mbi fene, historine dhe teorite revolucionare, duke ndikuar ne interpretimin modern të Islamit të PMOI-së. Ai më vonë u bë anëtar i Komitetit Qendror.
Në vitin 1971, të gjithë themeluesit dhe Komiteti Qendror i PMOI, duke përfshirë edhe Rajavin, u arrestuan dhe u dënuan me vdekje nga SAVAK-un, shërbimin policor sekret, i sigurisë se brendshme dhe inteligjencës i krijuar nga Mohammad Reza Shah Iranit. Vëllai i Rajavit, Dr. Kazen Rajavi, organizoi një fushatë ndërkombëtare që përfshinte ndihmën e zyrtareve te larte te Francës. Dënimi me vdekje i Rajavit u ndryshua në burgim të përjetshëm dhe ai kaloi shtatë vitet e ardhshme në burg para se te lirohej më 21 janar 1979, si rezultat i kryengritjes kundër diktaturës së Shahut. Pasi Khomeini mori pushtetin, MassoudRajavi mbrojti të drejtat e popullit të Kurdistanit iranian me një fjalim që theksoi nevojën për të eliminuar shtypjen dyfishtë. Rajavi refuzoi për të thirrur revolucionin anti-monarkik një “revolucion islamik” por perkundrazi, ai bëri thirrje për një revolucion demokratik, duke kërkuar mbrojtje për liritë demokratike
Në janar të vitit 1980, kandidatura e Rajavit për zgjedhjet presidenciale iraniane vetevendos nga Khomeini. Sipas të përditshmes franceze, Le Monde:
“Sipas vlerësimeve të ndryshme, nese Imam Khomeini nuk do te kishte vetevendosur kandidaturën e tij në zgjedhjet presidenciale te janarit te kaluar, z Rajavi, do të kishte fituar disa milionë vota. Ai ishte, për më tepër, i sigurt për mbështetjen e pakicave fetare dhe etnike – të drejtat për barazi dhe autonomi të te cilëve ai ka mbrojtur – dhe një pjesë të mirë të votave të femrave, të cilat kërkojnë emancipimin, dhe të rinjeve, të cilët krejtësisht e refuzojë ‘klerin reaksionar “… “
Artikulli Le Monde vazhdon duke thënë: “Mojahedinet nuk kanë reshkur me denoncimin, dokumentimin dhe nxitjen e thirrjeve për ” parregullsi, presione, mashtrime dhe dhune ” gjate raundit te parë të zgjedhjeve … vëzhguesit e emëruar nga Mojahedinet te cilët protestuan zgjedhjet per mashtrim u dëbuan nga lokalet, u rrahen dhe ne disa raste dhe u arrestuan … “
Arsyetimi Khomeinit ishte se Rajavi kishte kundërshtuar referendumin kombëtar për kushtetutën e re të Iranit, i cili krijonte një qeveri teokratike. Rajavi kandidoi për një vend në parlamentin e Iranit por e humbi garën pas një mospërputhje mes numërimit te votave dhe procesit zgjedhor.
Më 29 korrik të vitit 1981, një muaj pas demonstratave paqësore nga një gjysmë milion përkrahësish te PMOI në Teheran, vendi u kthye në një gjakderdhje me urdhër të drejtpërdrejtë të Khomeinin. Rajavi njoftoi formimin e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit, alternativës demokratike fetare dhe diktatures terroriste. Grupi i cili përfshinte përfaqësues të shumë grupeve opozitare të partive të ndryshme, me pikepamje të ndryshme ka qenë koalicioni më i gjatë të qëndrueshme e opozitës deri më tani.
Kur arrestimet, burgosjet dhe ekzekutimet e anëtarëve te PMOI filloi të përshpejtohet, ai u detyrua të largohet nga Irani. Z. Rajavi udhëtoi në Paris në bordin e një avioni Iranian nisur nga një bazë ushtarake në zemër të Teheranit. Fluturimi historik u organizua nga përkrahësit e PMOI brenda Forcave të Armatosura të Iranit.
Z. Rajavi mori vendimin e vështirë për të filluar një fushatë paqeje gjatë luftës Iran-Irak. Një vendim i cili u mbështet nga shumicë dërrmuese e popullsisë se iranit të cilët ishin të lodhur nga lufta dhe kishin humbur shumë prej të dashurve të tyre per te.
Në vitin 1986 qeveria franceze, e cila ishte përfshirë ne negociatat me regjimin iranian mbi fatin e pengjeve francezë në Liban, ushtroi presionin e saj mbi MrRajavin, dhe si rezultat I kesaj ai u detyrua të udhëtojë për në Irak në qershor 1986. Pas kësaj, qeveria e Irakur dha garanci formale që do të njihnin pavarësinë politike, financiare dhe ushtarake të PMOI-së.
MassoudRajavi ka menaxhuar punët e NCRI dhe ishte instrumental në zgjerimin dhe elasticitetin e saj. Ai ia kushtoi shumicën e kohës së tij edukimit ne organizimin dhe mbështetjen e përpjekjeve për të rrëzuar regjimin Khomeinit. 219 anëtarë të Kongresit te Shteteve te Bashkuara nënshkruan një deklaratë në mbështetje të Këshillit Kombëtar të rezistencës. Ne Deklaraten e 8 korrikut te 1992, ka thënë:
“… Ka ardhur koha për nje botë të lirë për të formuar një front të përbashkët kundër fundamentalizmit me ata që luftojnë për paqe dhe demokraci kundër regjimit iranian. Në njoftimin e një programi specifik dhe përcaktimin e politikave të përgjegjshme vis-à-vis, me zhvillimet e fundit ndërkombëtare, Këshilli Kombëtar i Rezistencës, kryesuar nga z MassoudRajavi, ka treguar se ai është i vendosur dhe i aftë për të kontribuar për paqe dhe stabilitet në këtë rajon të ndjeshëm .. ..
Që nga formimi i NCRI, MassoudRajavi ka përqendruar përpjekjet e tij mbi Këshillin. Menaxhimi i tij i punëve NCRI i ka siguruar atij besimin e anëtarëve të NCR-së. NCRI zgjodhi Merjem Rajavi, bashkëshorten e MassoudRajavi, si Presidente të ardhshme të Iranit në gusht të 1993